Διατροφή για γερά οστά και κόκκαλα: Ο απόλυτος οδηγός

Διάβασε 8 συμβουλές για να έχεις γερά οστά και κόκκαλα μεσω της διατροφής .

Η οικοδόμηση υγιών οστών είναι εξαιρετικά σημαντική. Τα απαραίτητα ανόργανα συστατικά ενσωματώνονται στα οστά κατά την παιδική ηλικία, την εφηβεία και την πρώιμη ενηλικίωση. Μόλις φτάσετε τα 30 χρόνια, έχετε επιτύχει μέγιστη οστική μάζα.

Εάν δεν δημιουργηθεί αρκετή οστική μάζα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ή η απώλεια οστών εμφανίζεται αργότερα στη ζωή σας, έχετε αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης οστών που σπάνε εύκολα.

Ευτυχώς, πολλές συνήθειες διατροφής και τρόπου ζωής μπορούν να σας βοηθήσουν να χτίσετε δυνατά οστά και να τα διατηρήσετε καθώς μεγαλώνετε.



Τι διατροφή να κάνω για να έχω γερά κόκκαλα και οστά;

Καταναλώνετε μεγάλες ποσότητες λαχανικών

Τα λαχανικά είναι ωφέλιμα για τα κόκκαλα σας. Είναι μια από τις καλύτερες πηγές βιταμίνης C, η οποία διεγείρει την παραγωγή κυττάρων που σχηματίζουν οστά. Επιπλέον, ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι τα αντιοξειδωτικά αποτελέσματα της βιταμίνης C μπορούν να προστατεύσουν τα κύτταρα των οστών από βλάβες. (Aghajanian et al., 2015).

Η κατανάλωση λαχανικών φαίνεται επίσης να αυξάνει την οστική πυκνότητα. Η πυκνότητα των οστών είναι μια μέτρηση της ποσότητας ασβεστίου και άλλων μετάλλων που βρίσκονται στα οστά σας. Τόσο η οστεοπενία (χαμηλή οστική μάζα) όσο και η οστεοπόρωση (εύθραυστα οστά) είναι καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από χαμηλή οστική πυκνότητα.

Η υψηλή πρόσληψη πράσινων και κίτρινων λαχανικών έχει συνδεθεί με την αυξημένη ενσωμάτωση των απαραίτητων ανόργανων συστατικών στα οστά κατά την παιδική ηλικία και τη διατήρηση της οστικής μάζας σε νεαρούς ενήλικες. (Wosje et al., 2010) (Fujii et al., 2009)

Η κατανάλωση πολλών λαχανικών έχει επίσης αποδειχθεί ότι ωφελεί τις ηλικιωμένες γυναίκες.

Μια μελέτη σε γυναίκες άνω των 50 ετών διαπίστωσε ότι εκείνες που κατανάλωναν συχνά κρεμμύδια είχαν τον 20% χαμηλότερο κίνδυνο οστεοπόρωσης, σε σύγκριση με τις γυναίκες που τα έτρωγαν σπάνια. (Matheson, Mainous and Carnemolla, 2009).

Ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για οστεοπόρωση σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας είναι η διαδικασία διάσπασης και σχηματισμού νέων οστών. (Garnero et al., 1996)

Σε μια μελέτη τριών μηνών, οι γυναίκες που κατανάλωναν περισσότερες από εννέα μερίδες μπρόκολου, λάχανου, μαϊντανού ή άλλων λαχανικών με υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά με ιδιότητες προστασίας των οστών, παρουσίασαν μείωση της διαδικασίας διάσπασης και σχηματισμού νέων οστών. (Gunn et al., 2015)

Συμπέρασμα: «Η κατανάλωση διατροφής με υψηλή περιεκτικότητα σε λαχανικά έχει αποδειχθεί ότι βοηθά στη δημιουργία υγιών οστών κατά την παιδική ηλικία και στην προστασία της οστικής μάζας σε νεαρούς ενήλικες και ηλικιωμένες γυναίκες.»

Καταναλώνετε αρκετή πρωτεΐνη για γερά οστά και κόκκαλα

Η πρόσληψη αρκετής πρωτεΐνης είναι σημαντική για υγιή οστά. Στην πραγματικότητα, περίπου το 50% των οστών αποτελείται από πρωτεΐνες. Οι ερευνητές ανέφεραν ότι η χαμηλή πρόσληψη πρωτεϊνών μειώνει την απορρόφηση ασβεστίου και μπορεί επίσης να επηρεάσει τα ποσοστά σχηματισμού και διάσπασης των οστών. (Kerstetter, O’Brien and Insogna, 2003)

Από την άλλη, έχουν εκφραστεί ανησυχίες ότι οι δίαιτες υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες εκλύουν ασβέστιο από τα οστά προκειμένου να εξουδετερώσουν την αυξημένη οξύτητα στο αίμα.

Ωστόσο, μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι αυτό δεν συμβαίνει σε άτομα που καταναλώνουν έως και 100 γραμμάρια πρωτεΐνης ημερησίως, αρκεί να υπάρχει ισορροπία με πολλά φυτικά τρόφιμα και επαρκή πρόσληψη ασβεστίου. (Mangano et al., 2014)

Στην πραγματικότητα, η έρευνα δείχνει ότι οι ηλικιωμένες γυναίκες, ειδικότερα, φαίνεται να έχουν καλύτερη οστική πυκνότητα όταν καταναλώνουν υψηλότερες ποσότητες πρωτεΐνης (Jennings et al., 2016).

Σε μια μεγάλη, εξαετή μελέτη παρατήρησης με πάνω από 144.000 μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, η υψηλότερη πρόσληψη πρωτεΐνης συνδέθηκε με χαμηλότερο κίνδυνο καταγμάτων του αντιβράχιου και σημαντικά υψηλότερη πυκνότητα των οστών στο ισχίο, τη σπονδυλική στήλη και συνολικά στο σώμα. (Beasley et al., 2014).

Σε μια μελέτη ενός έτους, οι γυναίκες που κατανάλωναν 86 γραμμάρια πρωτεΐνης καθημερινά σε δίαιτα περιορισμένων θερμίδων έχασαν λιγότερη οστική μάζα από τις περιοχές του βραχίονα, της σπονδυλικής στήλης, του ισχίου και των ποδιών από τις γυναίκες που κατανάλωναν 60 γραμμάρια πρωτεΐνης την ημέρα. (Sukumar et al., 2011).

Συμπέρασμα: «Η χαμηλή πρόσληψη πρωτεΐνης μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια οστών, ενώ η υψηλή πρόσληψη πρωτεΐνης μπορεί να βοηθήσει στην προστασία της υγείας των οστών κατά τη γήρανση και την απώλεια βάρους.»

Καταναλώνετε τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο καθ ‘όλη τη διάρκεια της ημέρας

Το ασβέστιο είναι το πιο σημαντικό μέταλλο για την υγεία των οστών και είναι το κύριο μέταλλο που βρίσκεται στα οστά σας. Επειδή τα κύτταρα των παλαιών οστών διασπώνται συνεχώς και αντικαθίστανται από νέα, είναι σημαντικό να καταναλώνετε ασβέστιο καθημερινά για να προστατεύετε τη δομή και τη δύναμη των οστών.

Η ημερήσια συνιστώμενη πρόσληψη για το ασβέστιο είναι 1.000 mg την ημέρα για τους περισσότερους ανθρώπους, αν και οι έφηβοι χρειάζονται 1.300 mg και οι μεγαλύτερες γυναίκες χρειάζονται 1.200 mg. (Beto, 2015)

Ωστόσο, η ποσότητα ασβεστίου που απορροφά πραγματικά το σώμα σας μπορεί να διαφέρει πολύ. Παρουσιάζει ενδιαφέρον, πως εάν τρώτε ένα γεύμα που περιέχει περισσότερα από 500 mg ασβεστίου, το σώμα σας θα απορροφήσει πολύ λιγότερο από ό,τι εάν καταναλώνετε χαμηλότερη ποσότητα.

Επομένως, είναι καλύτερο να μοιράζετε την πρόσληψη ασβεστίου καθ ‘όλη τη διάρκεια της ημέρας συμπεριλαμβάνοντας μια τροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο από αυτήν τη λίστα σε κάθε γεύμα.

Είναι επίσης καλύτερο να λαμβάνετε ασβέστιο από τρόφιμα και όχι συμπληρώματα. Μια πρόσφατη δεκαετής μελέτη 1.567 ατόμων διαπίστωσε ότι αν και η υψηλή πρόσληψη ασβεστίου από τρόφιμα μείωσε τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων συνολικά, όσοι έλαβαν συμπληρώματα ασβεστίου είχαν 22% μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιακής νόσου. (Anderson et al., 2016).

Συμπέρασμα: «Το ασβέστιο είναι το κύριο μέταλλο που βρίσκεται στα οστά και πρέπει να καταναλώνεται καθημερινά για την προστασία της υγείας των οστών. Το μοίρασμα της πρόσληψης ασβεστίου καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας θα βελτιστοποιήσει την απορρόφηση του.»

Καταναλώστε άφθονη βιταμίνη D και βιταμίνη K

Η βιταμίνη D και η βιταμίνη Κ είναι εξαιρετικά σημαντικές για το χτίσιμο ισχυρών οστών. Η βιταμίνη D παίζει διάφορους ρόλους στην υγεία των οστών, συμπεριλαμβανομένης της βοήθειας του οργανισμού να απορροφήσει ασβέστιο.

Συνιστάται η επίτευξη επιπέδου αίματος τουλάχιστον 30 ng / ml (75 nmol / l) για την προστασία από την οστεοπενία, την οστεοπόρωση και άλλες ασθένειες των οστών. (Holick and Chen, 2008)

Πράγματι, μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά και οι ενήλικες με χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D τείνουν να έχουν χαμηλότερη οστική πυκνότητα και διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για απώλεια οστικής μάζας από ό, τι τα άτομα που καταναλώνουν αρκετές ποσότητες. (Wu, Laslett and Zhang, 2015)

Δυστυχώς, η ανεπάρκεια βιταμίνης D είναι πολύ συχνή, επηρεάζοντας περίπου ένα δισεκατομμύριο άτομα παγκοσμίως. (Sahota, 2014)

Μπορεί να έχετε αρκετή βιταμίνη D μέσω της έκθεσης σας στον ήλιο και από πηγές τροφίμων όπως τα λιπαρά ψάρια, το συκώτι και το τυρί.

Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι πρέπει να συμπληρώνουν έως και 2.000 IU βιταμίνης D καθημερινά για να διατηρήσουν τα βέλτιστα επίπεδα.

Η βιταμίνη Κ2 υποστηρίζει την υγεία των οστών τροποποιώντας την οστεοκαλσίνη, μια πρωτεΐνη που εμπλέκεται στον σχηματισμό των οστών. Αυτή η τροποποίηση επιτρέπει στην οστεοκαλσίνη να δεσμεύεται με μέταλλα στα οστά και βοηθά στην πρόληψη της απώλειας ασβεστίου από τα οστά.

Οι δύο πιο κοινές μορφές βιταμίνης Κ2 είναι οι MK-4 και MK-7. Οι MK-4 υπάρχουν σε μικρές ποσότητες στο ήπαρ, τα αυγά και το κρέας. Τροφές που έχουν υποστεί ζύμωση όπως τυρί, λάχανο τουρσί και ένα προϊόν σόγιας που ονομάζεται natto περιέχουν τις MK-7.

Μια μικρή μελέτη σε υγιείς νεαρές γυναίκες διαπίστωσε ότι τα συμπληρώματα MK-7 αύξησαν τα επίπεδα βιταμίνης Κ2 στο αίμα περισσότερο από τις MK-4. (Sato, Schurgers and Uenishi, 2012) Παρ ‘όλα αυτά, άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι η συμπλήρωση με οποιαδήποτε μορφή βιταμίνης Κ2 υποστηρίζει την τροποποίηση της οστεοκαλσίνης και αυξάνει την οστική πυκνότητα σε παιδιά και μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. (Iwamoto, 2014)

Σε μια μελέτη γυναικών ηλικίας 50-65 ετών, εκείνες που έλαβαν MK-4 διατήρησαν την οστική πυκνότητα, ενώ η ομάδα που έλαβε εικονικό φάρμακο παρουσίασε σημαντική μείωση της οστικής πυκνότητας μετά από 12 μήνες. (Koitaya et al., 2014)

Συμπέρασμα: «Η λήψη επαρκών ποσοτήτων βιταμινών D και K2 από τρόφιμα ή συμπληρώματα μπορεί να βοηθήσει στην προστασία της υγείας των οστών.»

Αποφύγετε τις δίαιτες πολύ χαμηλών θερμίδων

Η μεγάλη μείωση των θερμίδων δεν είναι ποτέ μία καλή ιδέα. Εκτός από την επιβράδυνση του μεταβολισμού σας, την αύξηση της πείνας και την πρόκληση απώλειας μυϊκής μάζας, μπορεί επίσης να είναι επιβλαβής για την υγεία των οστών σας.

Μελέτες έχουν δείξει ότι οι δίαιτες που παρέχουν λιγότερες από 1.000 θερμίδες την ημέρα μπορούν να οδηγήσουν σε χαμηλότερη οστική πυκνότητα σε φυσιολογικά, υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα. (Compston et al., 1992)

Σε μια μελέτη, οι παχύσαρκες γυναίκες που κατανάλωναν 925 θερμίδες την ημέρα για τέσσερις μήνες παρουσίασαν σημαντική απώλεια οστικής πυκνότητας από την περιοχή του ισχίου και του άνω μηρού, ανεξάρτητα από το αν έκαναν προπόνηση αντίστασης. (Andersen, Wadden and Herzog, 1997)

Για να χτίσετε και να διατηρήσετε δυνατά οστά, ακολουθήστε μια ισορροπημένη διατροφή που παρέχει τουλάχιστον 1.200 θερμίδες την ημέρα. Θα πρέπει να περιλαμβάνει πολλές πρωτεΐνες και τρόφιμα πλούσια σε βιταμίνες και μέταλλα που υποστηρίζουν την υγεία των οστών.

Συμπέρασμα: «Διατροφές που παρέχουν πολύ λίγες θερμίδες έχει βρεθεί ότι μειώνουν την οστική πυκνότητα, ακόμη και όταν συνδυάζονται με άσκηση αντίστασης. Καταναλώστε μια ισορροπημένη διατροφή με τουλάχιστον 1.200 θερμίδες καθημερινά για να διατηρήσετε την υγεία των οστών σας.»

Διατηρήστε ένα σταθερό, υγιές βάρος 

Εκτός από την κατανάλωση μιας θρεπτικής διατροφής, η διατήρηση υγιούς βάρους μπορεί να βοηθήσει στην υποστήριξη της υγείας των οστών. Για παράδειγμα, η έλλειψη βάρους αυξάνει τον κίνδυνο οστεοπενίας και οστεοπόρωσης.

Αυτό συμβαίνει ειδικά σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που έχουν χάσει τις οστεο-προστατευτικές ιδιότητες των οιστρογόνων.

Στην πραγματικότητα, το χαμηλό σωματικό βάρος είναι ο κύριος παράγοντας που συμβάλλει στη μείωση της οστικής πυκνότητας και της απώλειας οστών σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα. (Ravn et al., 1999)

Από την άλλη πλευρά, ορισμένες μελέτες υποδηλώνουν ότι η παχυσαρκία μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα των οστών και να αυξήσει τον κίνδυνο καταγμάτων λόγω του στρες από το υπερβολικό βάρος. (Sundh et al., 2016)

Ενώ η απώλεια βάρους συνήθως οδηγεί σε απώλεια οστικής μάζας, συνήθως είναι λιγότερο έντονη σε παχύσαρκα άτομα από ότι σε άτομα φυσιολογικού βάρους. (Shapses and Riedt, 2006) Συνολικά, η επανειλημμένη απώλεια και ανάκτηση βάρους φαίνεται ιδιαίτερα επιζήμια για την υγεία των οστών, όπως και η απώλεια μεγάλης ποσότητας βάρους σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι η απώλεια οστικής μάζας κατά την απώλεια βάρους δεν αντιστράφηκε όταν ανακτήθηκε το βάρος, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι επαναλαμβανόμενοι κύκλοι απώλειας και αύξησης βάρους μπορεί να οδηγήσουν σε σημαντική απώλεια οστικής μάζας κατά τη διάρκεια ζωής ενός ατόμου. (Villalon et al., 2011)

Η διατήρηση σταθερού φυσιολογικού ή ελαφρώς υψηλότερου από το κανονικό βάρος αποτελεί το μεγαλύτερο στοίχημά σας όσον αφορά την προστασία της υγείας των οστών σας.

Συμπέρασμα: «Το να είμαστε πολύ λεπτοί ή το να έχουμε πολύ βάρος μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την υγεία των οστών. Επιπλέον, η διατήρηση ενός σταθερού βάρους, παρά η επανειλημμένη απώλεια και ανάκτηση του, μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση της οστικής πυκνότητας.»

Συμπεριλάβετε τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε μαγνήσιο και ψευδάργυρο

Το ασβέστιο δεν είναι το μόνο μέταλλο που είναι σημαντικό για την υγεία των οστών. Αρκετά άλλα παίζουν επίσης ρόλο, όπως το μαγνήσιο και ο ψευδάργυρος. Το μαγνήσιο παίζει βασικό ρόλο στη μετατροπή της βιταμίνης D σε δραστική μορφή που προάγει την απορρόφηση ασβεστίου.

Μια μελέτη παρατήρησης σε πάνω από 73.000 γυναίκες διαπίστωσε ότι εκείνες που κατανάλωναν 400 mg μαγνησίου την ημέρα είχαν την τάση να έχουν 2-3% υψηλότερη οστική πυκνότητα από τις γυναίκες που κατανάλωναν το ήμισυ αυτής της ποσότητας καθημερινά. (Orchard et al., 2014)

Αν και το μαγνήσιο βρίσκεται σε μικρές ποσότητες στα περισσότερα τρόφιμα, υπάρχουν μόνο μερικές εξαιρετικές πηγές τροφίμων. Η συμπλήρωση με γλυκινικό μαγνήσιο, κιτρικό ή ανθρακικό άλας μπορεί να είναι ευεργετική.

Ο ψευδάργυρος είναι ένα ιχνοστοιχείο που απαιτείται σε πολύ μικρές ποσότητες. Προωθεί το σχηματισμό κυττάρων οστικής ανάπτυξης και αποτρέπει την υπερβολική διάσπαση των οστών.

Μελέτες έχουν δείξει ότι τα συμπληρώματα ψευδαργύρου υποστηρίζουν την ανάπτυξη των οστών στα παιδιά και τη διατήρηση της οστικής πυκνότητας σε ηλικιωμένους ενήλικες. (Berger et al., 2015)  Καλές πηγές ψευδαργύρου περιλαμβάνουν το βόειο κρέας, τις γαρίδες, το σπανάκι, το λιναρόσπορο, τα στρείδια και τους σπόρους κολοκύθας.

Συμπέρασμα:«Το μαγνήσιο και ο ψευδάργυρος διαδραματίζουν βασικούς ρόλους στην επίτευξη μέγιστης οστικής μάζας κατά την παιδική ηλικία και στη διατήρηση της οστικής πυκνότητας κατά τη γήρανση.»   

Καταναλώστε τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ω-3 λιπαρά

Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα είναι γνωστά για την αντιφλεγμονώδη δράση τους.Έχει επίσης αποδειχθεί ότι βοηθούν στην προστασία της απώλειας οστικής πυκνότητας κατά τη διαδικασία γήρανσης. (Griel et al., 2007)

Εκτός από το να συμπεριλάβετε τα λιπαρά ωμέγα-3 στη διατροφή σας, είναι επίσης σημαντικό να βεβαιωθείτε ότι η ισορροπία σας από τα λιπαρά ωμέγα-6 έως τα ωμέγα-3 δεν είναι πολύ υψηλή.

Σε μια μεγάλη μελέτη σε πάνω από 1.500 ενήλικες ηλικίας 45–90 ετών, εκείνοι που κατανάλωναν υψηλότερη αναλογία ωμέγα-6 προς ωμέγα-3 λιπαρά οξέα έτειναν να έχουν χαμηλότερη οστική πυκνότητα από ό, τι τα άτομα με χαμηλότερη αναλογία των δύο λιπών. (Weiss, Barrett-Connor and Von Mühlen, 2005)

Σε γενικές γραμμές, είναι καλύτερο να στοχεύσετε σε αναλογία ωμέγα-6 προς ωμέγα-3 4:1 ή χαμηλότερη.

Επιπλέον, παρόλο που οι περισσότερες μελέτες έχουν εξετάσει τα οφέλη των λιπαρών ωμέγα-3 μακράς αλυσίδας που βρίσκονται στα λιπαρά ψάρια, μια ελεγχόμενη μελέτη διαπίστωσε ότι οι φυτικές πηγές ωμέγα-3 βοήθησαν στη μείωση της διάσπασης των οστών και στην αύξηση του σχηματισμού των οστών. (Griel et al., 2007)

Οι φυτικές πηγές ωμέγα-3 λιπών περιλαμβάνουν σπόρους chia, λιναρόσπορους και καρύδια. Συμπέρασμα:«Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα έχουν βρεθεί ότι προάγουν το σχηματισμό νέων οστών και προστατεύουν από την οστική απώλεια σε ηλικιωμένους ενήλικες.»

Ολικό συμπέρασμα: Η υγεία των οστών είναι σημαντική σε όλα τα στάδια της ζωής. Ωστόσο, το να έχουμε ισχυρά οστά είναι κάτι που τείνουμε να θεωρούμε δεδομένο, καθώς τα συμπτώματα συχνά δεν εμφανίζονται μέχρι να προχωρήσει η απώλεια της οστικής μάζας.

Ευτυχώς, υπάρχουν πολλές συνήθειες διατροφής και τρόπου ζωής που μπορούν να βοηθήσουν στην οικοδόμηση και διατήρηση ισχυρών οστών και δεν είναι ποτέ πολύ αργά για να ξεκινήσετε.

Ακολούθησε το fmh.gr στο Google News, στο Twitter, στο Facebook στο Υoutube και στο Instagram

 

Σωτήρης Μαρινόπουλος – Διαιτολόγος – Διατροφολόγος

Βιβλιογραφία:

• Aghajanian, P. et al. (2015) ‘The Roles and Mechanisms of Actions of Vitamin C in Bone: New Developments’, Journal of Bone and Mineral Research, 30(11), pp. 1945–1955. doi: 10.1002/jbmr.2709.
• Andersen, R. E., Wadden, T. A. and Herzog, R. J. (1997) ‘Changes in bone mineral content in obese dieting women’, Metabolism: Clinical and Experimental, 46(8), pp. 857–861. doi: 10.1016/S0026-0495(97)90070-6.
• Anderson, J. J. B. et al. (2016) ‘Calcium intake from diet and supplements and the risk of coronary artery calcification and its progression among older adults: 10-year follow-up of the multi-ethnic study of atherosclerosis (MESA)’, Journal of the American Heart Association, 5(10), pp. 1–14. doi: 10.1161/JAHA.116.003815.
• Beasley, J. M. et al. (2014) ‘Biomarker-calibrated protein intake and bone health in the Women’s Health Initiative clinical trials and observational study1-3’, American Journal of Clinical Nutrition, 99(4), pp. 934–940. doi: 10.3945/ajcn.113.076786.
• Berger, P. K. et al. (2015) ‘Zinc supplementation increases procollagen type 1 amino-terminal propeptide in premenarcheal girls: A randomized controlled trial’, Journal of Nutrition, 145(12), pp. 2699–2704. doi: 10.3945/jn.115.218792.
• Beto, J. A. (2015) ‘The Role of Calcium in Human Aging’, Clinical Nutrition Research, 4(1), p. 1. doi: 10.7762/cnr.2015.4.1.1.
• Compston, J. E. et al. (1992) ‘Effect of diet-induced weight loss on total body bone mass’, Clinical Science, 82(4), pp. 429–432. doi: 10.1042/cs0820429.
• Fujii, H. et al. (2009) ‘Daily intake of green and yellow vegetables is effective for maintaining bone mass in young women’, Tohoku Journal of Experimental Medicine, 218(2), pp. 149–154. doi: 10.1620/tjem.218.149.
• Garnero, P. et al. (1996) ‘Increased bone turnover in late postmenopausal women is a major determinant of osteoporosis’, Journal of Bone and Mineral Research, 11(3), pp. 337–349. doi: 10.1002/jbmr.5650110307.
• Griel, A. E. et al. (2007) ‘An increase in dietary n-3 fatty acids decreases a marker of bone resorption in humans’, Nutrition Journal, 6, pp. 4–11. doi: 10.1186/1475-2891-6-2.
• Gunn, C. A. et al. (2015) ‘Increased intake of selected vegetables, herbs and fruit may reduce bone turnover in post-menopausal women’, Nutrients, 7(4), pp. 2499–2517. doi: 10.3390/nu7042499.
• Holick, M. F. and Chen, T. C. (2008) ‘Vitamin D deficiency: A worldwide problem with health consequences’, American Journal of Clinical Nutrition, 87(4), pp. 1080–1086. doi: 10.1093/ajcn/87.4.1080s.
• Iwamoto, J. (2014) ‘Vitamin K2 therapy for postmenopausal osteoporosis’, Nutrients, 6(5), pp. 1971–1980. doi: 10.3390/nu6051971.
• Jennings, A. et al. (2016) ‘Amino Acid Intakes Are Associated with Bone Mineral Density and Prevalence of Low Bone Mass in Women: Evidence from Discordant Monozygotic Twins’, Journal of Bone and Mineral Research, 31(2), pp. 326–335. doi: 10.1002/jbmr.2703.
• Kerstetter, J. E., O’Brien, K. O. and Insogna, K. L. (2003) ‘Low protein intake: The impact on calcium and bone homeostasis in humans’, Journal of Nutrition, 133(3), pp. 855–861. doi: 10.1093/jn/133.3.855s.
• Koitaya, N. et al. (2014) ‘Low-dose vitamin K2 (MK-4) supplementation for 12 months improves bone metabolism and prevents forearm bone loss in postmenopausal Japanese women’, Journal of Bone and Mineral Metabolism, 32(2), pp. 142–150. doi: 10.1007/s00774-013-0472-7.
• Mangano, K. M. et al. (2014) ‘Dietary acid load is associated with lower bone mineral density in men with low intake of dietary calcium’, Journal of Bone and Mineral Research, 29(2), pp. 500–506. doi: 10.1002/jbmr.2053.
• Matheson, E. M., Mainous, A. G. and Carnemolla, M. A. (2009) ‘The association between onion consumption and bone density in perimenopausal and postmenopausal non-Hispanic white women 50 years and older’, Menopause, 16(4), pp. 756–759. doi: 10.1097/gme.0b013e31819581a5.
• Orchard, T. S. et al. (2014) ‘Magnesium intake, bone mineral density, and fractures: Results from the Women’s Health Initiative Observational Study’, American Journal of Clinical Nutrition, 99(4), pp. 926–933. doi: 10.3945/ajcn.113.067488.
• Ravn, P. et al. (1999) ‘Low body mass index is an important risk factor for low bone mass and increased bone loss in early postmenopausal women’, Journal of Bone and Mineral Research, 14(9), pp. 1622–1627. doi: 10.1359/jbmr.1999.14.9.1622.
• Sahota, O. (2014) ‘Understanding vitamin D deficiency’, Age and Ageing, 43(5), pp. 589–591. doi: 10.1093/ageing/afu104.
• Sato, T., Schurgers, L. J. and Uenishi, K. (2012) ‘Comparison of menaquinone-4 and menaquinone-7 bioavailability in healthy women’, Nutrition Journal, 11(1), pp. 9–12. doi: 10.1186/1475-2891-11-93.
• Shapses, S. A. and Riedt, C. S. (2006) ‘Bone, body weight, and weight reduction: What are the concerns?’, Journal of Nutrition, 136(6), pp. 1453–1456. doi: 10.1093/jn/136.6.1453.
• Sukumar, D. et al. (2011) ‘Areal and volumetric bone mineral density and geometry at two levels of protein intake during caloric restriction: A randomized, controlled trial’, Journal of Bone and Mineral Research, 26(6), pp. 1339–1348. doi: 10.1002/jbmr.318.
• Sundh, D. et al. (2016) ‘A High Amount of Local Adipose Tissue Is Associated with High Cortical Porosity and Low Bone Material Strength in Older Women’, Journal of Bone and Mineral Research, 31(4), pp. 749–757. doi: 10.1002/jbmr.2747.
• Villalon, K. L. et al. (2011) ‘A losing battle: Weight regain does not restore weight loss-induced bone loss in postmenopausal women’, Obesity, 19(12), pp. 2345–2350. doi: 10.1038/oby.2011.263.
• Weiss, L. A., Barrett-Connor, E. and Von Mühlen, D. (2005) ‘Ratio of n-6 to n-3 fatty acids and bone mineral density in older adults: The Rancho Bernardo study’, American Journal of Clinical Nutrition, 81(4), pp. 934–938. doi: 10.1093/ajcn/81.4.934.
• Wosje, K. S. et al. (2010) ‘Dietary patterns associated with fat and bone mass in young children’, American Journal of Clinical Nutrition, 92(2), pp. 294–303. doi: 10.3945/ajcn.2009.28925.
• Wu, F., Laslett, L. L. and Zhang, Q. (2015) ‘Threshold effects of Vitamin D status on bone health in Chinese adolescents with low calcium intake’, Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism, 100(12), pp. 4481–4489. doi: 10.1210/jc.2015-2849.