Έρευνα: Είναι εφικτή η άσκηση σε γυναίκες με ιστορικό οστεοπορωτικών σπονδυλικών καταγμάτων;
Η οστεοπόρωση και τα σχετικά κατάγματα αποτελούν μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας. Τα σπονδυλικά κατάγματα, που ανέρχονται περίπου στο 15% του συνόλου καταγμάτων λόγω οστεοπόρωσης, αφενός μειώνουν την κινητικότητα και τη σωματική απόδοση του ατόμου και αφετέρου αυξάνουν την κοινωνική απομόνωση, την έλλειψη αυτοπεποίθησης και την κατάθλιψη.
Επιμέλεια: SmArT Lab, Τ.Ε.Φ.Α.Α. του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Η κατάλληλα προσαρμοσμένη άσκηση αποτελεί τρόπο πρόληψης των σπονδυλικών καταγμάτων με βελτίωση της μυϊκής δύναμης, της ισορροπίας και της στάση του σώματος. Αν και οι περισσότερες οδηγίες για την πρόληψη και τη θεραπεία της οστεοπόρωσης προτείνουν την τακτική σωματική δραστηριότητα, είναι σχετικά ασαφές ποια άσκηση είναι η βέλτιστη για αυτούς τους ασθενείς.
Έρευνα
Η Marini S. από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια και οι συνεργάτες της στην προσπάθειά τους να διερευνήσουν την επίδραση της άσκησης σε γυναίκες με οστεοπόρωση και σπονδυλικά κατάγματα, διεξήγαγαν πειραματική (πιλοτική) μελέτη σε 44 γυναίκες, 60-75 ετών, με 2 ομάδες, ελέγχου και παρέμβασης, με σκοπό την αξιολόγηση: i) της σκοπιμότητας και της ασφάλειας ενός πρωτοκόλλου Προσαρμοσμένης Φυσικής Δραστηριότητας (ΠΦΔ) με ασκήσεις μυϊκής ενίσχυσης και ii) της επίδρασής του στην ποιότητα ζωής και την υγεία (HRQOL), τον φόβο πτώσης, τον πόνο και τη σωματική απόδοση.
Το πρόγραμμα άσκησης (APA), βασίστηκε σε πρωτόκολλα ομαδικής άσκησης, σχεδιασμένα για άτομα με χρόνιες παθήσεις. Η πειραματική ομάδα συμμετείχε σε ένα πρωτόκολλο του ΠΦΔ, που βασίστηκε σε ομαδικές προπονήσεις 1 ώρας, 2 φορές/ εβδομάδα για 6 μήνες. Κάθε προπόνηση περιλάμβανε προθέρμανση 15 λεπτών (αερόβια, ισορροπία και ασκήσεις κινητικότητας), ακολουθούμενη από ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης 35 λεπτών (ισομετρικές και δυναμικές με το βάρος του σώματος) και τέλος 10 λεπτά αποθεραπείας.
Κάθε προπόνηση περιλάμβανε περίπου 20 ασκήσεις, που επιλέγονταν από τους γυμναστές, ανάλογα με τον στόχο, από ένα σύνολο 45 ασκήσεων του πρωτόκολλου ΠΦΔ, χρησιμοποιώντας απλό εξοπλισμό (π.χ. στρώματα, μπαστούνια, σφουγγάρια, ελαστικές ταινίες). Στην έναρξη και μετά από 6 μήνες, και οι δυο ομάδες συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο ECOS-16 για την αξιολόγηση της ποιότητας ζωής, που σχετίζεται με την υγεία (HRQOL) ενώ μετρήθηκαν και δείκτες φυσικής κατάστασης.
Τι έδειξε η έρευνα;
Η ποιότητα ζωής, που σχετίζεται με την υγεία, μετά την παρέμβαση αυξήθηκε σημαντικά στην ομάδα παρέμβασης σε όλες τις συνοπτικές βαθμολογίες ενώ παρέμεινε αμετάβλητη στην ομάδα ελέγχου. Η παρέμβαση προκάλεσε επίσης σημαντική βελτίωση στη φυσική και λειτουργική κατάσταση (π.χ. ισορροπία, βάδισμα, ικανότητα άσκησης, εύρος κίνησης).
Συμπέρασμα
Η σκοπιμότητα, η ασφάλεια και η θετική επίδραση του προτεινόμενου πρωτοκόλλου άσκησης στην ποιότητα ζωής, τον φόβο πτώσης, την ισορροπία και την ικανότητα για άσκηση δείχνουν ότι ανάλογα προγράμματα τα οποία βασίζονται στην μυϊκή ενδυνάμωση, χρειάζεται να επεκταθούν και σε ασθενείς με οστεοπόρωση και ιστορικό σπονδυλικού κατάγματος.
Ακολούθησε το fmh.gr στο Google News, στο Twitter, στο Facebook στο Υoutube και στο Instagram
Smart Lab – ΤΕΦΑΑ Τρικάλων – Δρ. Νίκη Σύρου
